Mustering some sheep

Precies wat de titel zegt, heeft mij afgelopen paar dagen bezig gehouden. Deze week stond in het teken van het schapen drijven. Ik ben een bijzondere ervaring rijker en waarom dat is, zal ik uitleggen.

Deze week stond in het teken van schapen drijven. Dinsdagmiddag zijn we vertrokken met een Unimog vol met koffers, hout, 7 personen, 25 honden, eten en drinken. Ik zat samen met een aantal andere achterin de bak tussen alle honden. De reis naar de hut in de bergen was al een hele belevenis. het begon met het aandoen van kettingen op de banden, omdat we weinig grip hadden en het nog erg nat was in de bergen. Dit deden we alleen bij de voorste banden, maar na de eerste echte helling gingen de achterste er ook maar op. Toen we eenmaal de helling op waren en een bocht wilde maken, blokkeerde het stuur en reden we recht van de helling af. Met alle personen, honden en spullen stuwden we met een vaart van meer dan 50 km per uur de berg af. ik had het zelf niet in de gaten omdat alles nieuw was, maar het was dus goed mis. Met veel geluk kreeg de bestuurder de Unimog weer onder controle en konden we weer terugkomen op de weg. Achteraf werd er erg om gelachen, maar ook met veel geluk op teruggekeken.

De rest van dinsdag stond in teken van het uitladen en inrichten van hut. De woensdag was de eerste echte dag. Ik bleef zelf bij de hut omdat ze me wilde sparen. Ik snapte niet waarom ze dat deden, maar achteraf gezien was dat ook het beste om te doen. Ik mocht wat werkzaamheden bij de hut doen, zoals houtkappen en opruimen. Ik was niet alleen bij de hut, maar met iemand die ze de "packer" noemen. Deze persoon zorgt voor het eten en dat iedereen een lunch heeft tijdens het werk. Aan deze persoon heb ik een goed contact overgehouden die nog wel een keer langs gaat komen in een reisverslag. Voor de donderdag wilde ze me tevens in de hut laten, maar om een beetje eigenwijs te doen, heb ik ze overgehaald om me toch mee te nemen. De techniek van het schapen drijven zit als volgt in elkaar:

in een gebied van 10.000 hectare zijn 4.000 vrouwelijke schapen gestationeerd. Deze schapen lopen in het gebied met groepjes van ongeveer 20 stuks. Ze beginnen met het uitkammen van het gebied en beginnen aan een kant. Door in een lijn samen te lopen en de honden te laten blaffen, lopen de schapen de goede richting in. Na een aantal dagen zijn alle schapen bij elkaar in een gebied, dan worden de schapen bij elkaar gedreven en maandag worden ze opgehaald. Dan worden de schapen klaargemaakt voor de winter doormiddel van een vaccinatie, in contact laten komen met de rammen en het bijscheren.

Dus ik mocht de donderdag toch mee. We stonden iedere morgen om 06:00 op. Na een goed ontbijt vertrokken we met de auto naar de gebied waar we begonnen met lopen. Er was te weinig plaats in de auto, dus ik zat tussen alle honden achterin. We waren die dag 7 uur aan het lopen door de bergen. Eerst een tocht van 2 uur voordat we daadwerkelijk ieders een eigen pad gingen en de lijn hadden uitgezet. het was dan ook berg op en berg af met veel stijle stukken. Nu begreep ik waarom ze me niet mee wilde nemen. Het was dan ook goed afzien voor mij, maar het landschap waarin je werkte was het dan ook wel meer dan waard. Na 7 uur waren we klaar met het drijven en sloten we de werkdag af met een pils in de bergen. Met veel spierpijn aan de voeten ging ik maar op tijd naar bed. De volgende dag mocht ik dan ook weer mee. Ik kreeg mijn eigen route door de bergen en een walkietalkie. Die vrijdag was dan ook nog meer afzien dan de dag ervoor. Er was een punt waar ik naartoe moest lopen en daar kreeg ik weer verdere instructies. Nu moest ik het zelf maar uitzoeken hoe ik moest lopen, welke berg op en waar ik er weer vanaf moest. Gelukkig had een ander iemand mij steeds van een afstand in het vizier. Dus ik kreeg regelmatig het advies om maar links of rechts te gaan in plaats van de andere kant. Dus met een beetje hulp en uitgaan van m'n onderbuikgevoel kwam ik steeds op de juiste plaats terecht. op het einde van de dag was ik dan ook helemaal 'gesloopt'.

op de zaterdag zijn we weer terug gekomen van het schapen drijven. Met een hele koffer vol met was en zonder een moeder in de buurt om het te wassen, heb ik voor het eerst in mijn leven de was gedaan. Ik kwam erachter dat ' de was doen' niet zo moeilijk was, weer wat geleerd. Niet dat deze opmerking betekend dat ik voortaan altijd mijn eigen was doe haha.

Dus met een kast vol met uitgewassen kleren kijk ik terug op een hele ervaring in de bergen en ik kijk uit naar morgen met weer nieuwe werkzaamheden voor de boeg. Ik zal aankomende week een aantal foto's op Facebook zetten, van het landschap waar we doorheen liepen, dat is voor iemand die Nederland gewend is gewoon ongelooflijk mooi.